W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych (Dz. U. Nr 140, poz. 1148, z późn. zm. 3)) w załączniku w części II "Wykaz świadczeń gwarantowanych z zakresu profilaktycznych programów zdrowotnych oraz warunki ich realizacji": U 50–60% chorych możliwe jest rozwinięcie się jaskry, gdy znamię obejmuje górną powiekę, a nierozpoznana może doprowadzić do woloocza i ślepoty. W obrębie układu nerwowego występuje naczyniakowatość opon miękkich mózgu. U 70–80% chorych występują także połowicze lub ogniskowe napady padaczkowe w pierwszych latach życia. Lekarz prowadzący leczenie ortodontyczne musi odpowiednio zdiagnozować zgryz, by podjąć właściwe leczenie. Najczęstsze problemy w obrębie szczęki to: zgryz krzyżowy – zęby górne nie zachodzą na zęby dolne podczas gryzienia, zgryz otwarty – pomiędzy zębami przednimi lub bocznymi na górze i na dole występuje wolna przestrzeń, Zgryz przewieszony jest wadą związaną z nieprawidłowym ułożeniem zębów bocznych w jamie ustnej. Niekiedy obejmuje również zęby przedtrzonowe lub trzonowe. Wada może się ujawnić w różnym wieku. Jeśli zostanie rozpoznana, chory powinien poddać się leczeniu stomatologicznemu. C: U osoby ze zgryzem przewieszonym leczenie jest zgryz krzyżowy - w tej wadzie niektóre zęby są głębiej wrośnięte w dziąsła od pozostałych. W tym przypadku zęby dolne zachodzą na zęby górne, ale tylko w niektórych odcinkach. Efektem tej wady zgryzu jest pękanie szkliwa, większe ścieranie się zębów, a także recesja dziąseł. Zgryz krzyżowy boczny, Stany przerostowo zapalne w przednim odcinku szczęki. Facies adenoidea. Dostarczanie mniejszej ilości tlenu do płuc!słabiej dotleniona kora mózgowa!wzrasta. częstość skurczy oddechowych, dziecko jest apatyczne i szybko się męczy. Wąskie otwory nosowe przednie Lek. dent. Marcin Dolecki Ortodoncja , Legionowo. 76 poziom zaufania. Bez pełnego zapoznania się z Pani przypadkiem ciężko prognozować co do powodzenia przeprowadzanego leczenia. Bierny samoligaturujący aparat ortodontyczny - taki jak Damon - potrafi w pewnym stopniu rozszerzyć górny łuk zębowy. W zależności od ilości "potrzebnych crbFV. Diagnostyka wad zgryzu Klasyfikacja wad szczękowo-zgryzowych oparta jest na podziale w stosunku do trzech płaszczyzn przestrzennych. 1) W stosunku do płaszczyzny pośrodkowej (strzałkowej) 2) W stosunku do płaszczyzny oczodołowej 3) W stosunku do płaszczyzny poziomej (horyzontalnej) Płaszczyzna strzałkowa 1. Zgryz krzyżowy (vestibulocclusio) a) całkowity (prawo lub lewostronny) b) cześciowy – przedni (prawo lub lewostronny) – boczny : jednostronny (prawo lub lewostronny), obustronny 2. Boczne przemieszczenie żuchwy (positio mandibulae lateralis) a) czynnościowe b) morfologiczne – laterogenia 3. Zgryz przewieszony (linguocclusio) a) jednostronny (prawo lub lewostronny) b) obustronny Płaszczyzna oczodołowa 1. Tyłozgryz (distocclusio) a) częściowy b) całkowity c) rzekomy 2. Tyłożuchwie (positio mandibulae posterior) a) czynnościowe b) morfologiczne – retrogenia 3. Przodozgryz (mesiocclusio) a) częściowy b) całkowity c) rzekomy 4. Przodożuchwie (positio mandibulae anterior) a) czynnościowe b) morfologiczne – progenia Płaszczyzna pozioma 1. Zgryz otwarty (occlusio aperta) a) częściowy przedni b) częściowy boczny – jednostronny (prawo lub lewostronny) – obustronny c) całkowity 2. Zgryz głęboki (occlusio profunda) a) częściowy b) całkowity c) rzekomy Wady poprzeczne 1. Zgryz krzyżowy całkowity: • Zachodzenie połowy łuku zębodołowego dolnego na górny (dopuszczalne jest zmniejszenie lub zwiększenie o jeden ząb sieczny liczby zębów objętych zgryzem krzyżowym) • Linia symetrii może (ale nie musi) być zachowana • W rysach twarzy: asymetryczny układ warg po stronie wady (zapadnięcie wargi górnej i uwypuklenie wargi dolnej) 2. Zgryz krzyżowy częściowy przedni: • Zachodzenie części lub całej grupy dolnych zębów przednich na górne • Przesunięcie linii pośrodkowej • W rysach twarzy: asymetryczny układ wad (zapadnięcie wargi górnej i uwypuklenie wargi dolnej po stronie wady) 3. Zgryz krzyżowy częściowy boczny: • Odwrotny nagryz w obrębie zębów bocznych (zęby boczne żuchwy zachodzą na zęby boczne szczęki) • Linia pośrodkowa nie jest przesunięta • Rysy twarzy bez zmian 4. Boczne czynnościowe przemieszczenie żuchwy: • Po stronie przemieszczenia zgryz krzyżowy częściowy lub całkowity (po stronie przeciwnej może być mniej lub bardziej zaznaczony zgryz przewieszony) • Przesunięcie linii pośrodkowej • W rysach twarzy: asymetryczny układ warg po stronie wady (zapadnięcie wargi górnej i uwypuklenie wargi dolnej), przesunięcie bródki w stronę zgryzu krzyżowego • Test czynnościowy jest dodatni – asymetria twarzy spowodowana jest nieprawidłowym zwieraniem łuków zębowych 5. Boczne morfologiczne przemieszczenie żuchwy: • Po stronie przemieszczenia zgryz krzyżowy częściowy lub całkowity (po stronie przeciwnej może być mniej lub bardziej zaznaczony zgryz przewieszony) • Przesunięcie linii pośrodkowej • W rysach twarzy: asymetryczny układ warg po stronie wady (zapadnięcie wargi górnej i uwypuklenie wargi dolnej), przesunięcie bródki w stronę zgryzu krzyżowego • Test czynnościowy ujemny – asymetria twarzy jest spowodowana niedorozwojem lub przerostem trzonu i gałęzi żuchwy 6. Zgryz przewieszony • Zęby boczne górne swoimi powierzchniami podniebiennymi stykają się z powierzchniami policzkowymi zębów dolnych • W rysach twarzy: dysproporcja szerokości górnej i dolnej twarzy Wady dotylne 1. Tyłozgryz częściowy • I klasa Angle’a • II klasa kłowa (zahamowanie wzrostu doprzedniego części zębodołowej żuchwy w odcinku przednim) • Szpara przednio-tylna między górnymi i dolnymi siekaczami • W rysach twarzy: cofnięcie lub wywinięcie wargi dolnej, pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej 2. Tyłozgryz całkowity • Cofnięcie całego łuku zębodołowego dolnego w stosunku do górnego • II klasa Angle’a / w uzębieniu mlecznym płaszczyzna końcowa łamana do tyłu • II klasa kłowa • Szpara przednio-tylna między górnymi i dolnymi siekaczami • W rysach twarzy: cofnięcie lub wywinięcie wargi dolnej, pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej 3. Tyłozgryz rzekomy • Pozorne cofnięcie dolnego łuku zębowego, spowodowane nadmiernym wzrostem doprzednim wyrostka zębodołowego szczęki w stosunku do mózgowej części czaszki • I lub II klasa Angle’a • II klasa kłowa • W rysach twarzy: wysunięcie wargi górnej i okolicy podnoskowej 4. Tyłożuchwie czynnościowe • II klasa Angle’a / w uzębieniu mlecznym płaszczyzna końcowa łamana do tyłu • II klasa kłowa • Szpara przednio-tylna między górnymi i dolnymi siekaczami • W rysach twarzy: cofnięcie lub wywinięcie wargi dolnej, pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej, cofnięcie bródki poza pole biometryczne • Test czynnościowy wysuwania żuchwy dodatni (dotylne ustawienie prawidłowo zbudowanej żuchwy w stosunku do szczęki) 5. Tyłożuchwie morfologiczne • II klasa Angle’a / w uzębieniu mlecznym płaszczyzna końcowa łamana do tyłu • II klasa kłowa • Szpara przednio-tylna między górnymi i dolnymi siekaczami • W rysach twarzy: cofnięcie lub wywinięcie wargi dolnej, pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej, cofnięcie bródki poza pole biometryczne • Test czynnościowy wysuwania żuchwy ujemny (zaburzona budowa żuchwy) Wady doprzednie 1. Przodozgryz częściowy • I klasa Angle’a • III klasa kłowa (zwiększenie doprzedniego wzrostu części zębodołowej żuchwy w odcinku przednim) • Odwrotny nagryz zębów przednich • W rysach twarzy: wysunięcie wargi dolnej, wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej 2. Przodozgryz całkowity • Wysunięcie całego dolnego łuku zębowego w stosunku do górnego • III klasa Angle’a / w uzębieniu mlecznym płaszczyzna końcowa łamana do przodu • III klasa kłowa • Odwrotny nagryz zębów przednich • W rysach twarzy: wysunięcie wargi dolnej, wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej 3. Przodozgryz rzekomy • Pozorne wysunięcie dolnego łuku zębowego na tle zahamowania doprzedniego wzrostu szczęki w odniesieniu do mózgowej części czaszki • I lub III klasa Angle’a • III klasa kłowa • Odwrotny nagryz zębów przednich • W rysach twarzy: zapadnięcie wargi górnej i okolicy wargi górnej 4. Przodożuchwie czynnościowe • III klasa Angle’a / w uzębieniu mlecznym płaszczyzna końcowa łamana do przodu • III klasa kłowa • Odwrotny nagryz zębów przednich • W rysach twarzy: wysunięcie wargi dolnej i bródki, wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej • Test czynnościowy cofania bródki dodatni 5. Przodożuchwie morfologiczne • III klasa Angle’a / w uzębieniu mlecznym płaszczyzna końcowa łamana do przodu • III klasa kłowa • Odwrotny nagryz zębów przednich • W rysach twarzy: wysunięcie wargi dolnej i bródki, wygładzenie bruzdy wargowo-bródkowej • Test czynnościowy cofania bródki ujemny Zgryzy otwarte 1. Zgryz otwarty częściowy przedni • Szpara niedogryzowa między zębami przednimi (skrócenie wyrostka zębodołowego szczęki i części zębodołowej żuchwy w odcinku przednim) • Rysy twarzy bez zmian 2. Zgryz otwarty częściowy boczny • Szpara niedogryzowa po jednej lub po obu stronach łuków zębowych (skrócenie wyrostków zębodołowych w odcinkach bocznych) • Rysy twarzy bez zmian 3. Zgryz otwarty całkowity • Rozległa szpara niedogryzowa, związana ze znacznym rozchyleniem podstaw szczęk • W rysach twarzy – wydłużenie odcinka szczękowego Zgryzy głębokie 1. Zgryz głęboki częściowy • Zwiekszenie nagryzu pionowego zębów siecznych (spowodowane nadmiernym wzrostem przedniej części wyrostka zębodołowego szczęki) • Dwupoziomowa płaszczyzna zgryzu • Rysy twarzy bez zmian (w nadgryzie niepowikłanym) 2. Zgryz głęboki całkowity • Głębokiemu nagryzowi pionowemu zębów siecznych towarzyszą niskie wyrostki zębodołowe w odcinkach bocznych • W rysach twarzy – skrócenie odcinka szczękowego 3. Zgryz głęboki rzekomy • Obniżenie zwarcia na skutek utraty uzębienia lub zniszczenia powierzchni żujących zębów bocznych • W rysach twarzy – skrócenie szczękowego odcinka twarzy Bibliografia: „Zarys współczesnej ortodoncji” Irena Karłowska „Ortopedia szczękowa” Florentyna Łabiszewska-Jaruzelska Data aktualizacji: 10 grudnia 2021 Zgryz otwarty to ortodontyczna wada złożona, polegająca na braku kontaktu zębów górnych z dolnymi. W przypadku tej wady uzębienia, zęby górne i dolne nie stykają się w płaszczyźnie pionowej. W zależności od stopnia zaawansowania wady, powstaje mniej lub więcej widoczna przestrzeń między zębami. Często zgryz otwarty nazywany jest tzw. „szparą niedogryzową”. Każda wada zgryzu zaburza prawidłowe czynności jamy ustnej. Zgryz otwarty pojawia się już we wczesnym dzieciństwie. Nieleczona wada może powodować utrudnienia w jedzeniu lub przyczynić się do powstania wad wymowy. Najczęściej obserwowanym skutkiem nieleczonego zgryzu otwartego jest seplenienie. Ponadto charakterystyczna jest zła praca języka, która również wymaga korekty i ćwiczeń. Zaniedbana funkcja języka podczas połykania czy mówienia może spowodować częściowe nawracanie wady. Przyczyny zgryzu otwartego Zgryz otwarty polega na niepełnym zachodzeniu na siebie zębów siecznych. Przy tej wadzie zęby górne nie stykają się z dolnymi całkowicie, bądź częściowo. Przestrzeń, która między nimi powstaje nie tylko pozbawia twarz miłego uśmiechu, ale bardzo często prowadzi do deformacji . Zgryz otwarty spowodowany jest najczęściej przez: wady genetyczne, zbyt długie ssanie smoczka lub palca, zbyt długie karmienie butelką, niedrożność dróg oddechowych, przerośnięty trzeci migdał, wypychanie języka przez dzieci, brak zaniku niemowlęcego sposobu połykania , nieprawidłowe układanie dziecka do snu ( kiedy głowa i szyja nie są wyżej), obgryzanie paznokci, przebyte choroby endokrynologiczne, nieprawidłowe wyrzynanie się zębów. Objawy występowania zgryzu otwartego Zgryz otwarty można zdiagnozować na podstawie specjalistycznych badań. Do najpopularniejszych zalicza się zdjęcia RTG. Kilka łatwo dostrzegalnych objawów może być sygnałem, potwierdzającym występowanie zgryzu otwartego. Do takich objawów należą: zespół twarzy długiej - typ twarzy i uzębienia , charakteryzujący się większą przednią wysokością twarzy, szpara pomiędzy zębami przednimi szczęki i żuchwy, szpara między przedtrzonowcami i trzonowcami, przedwczesna utrata zębów mlecznych, wiotkie wargi, skrócona górna warga, problemy z gryzieniem, wysokie podniebienie. Wszystkie objawy są sygnałem do dalszej diagnostyki. Można je dostrzec samodzielnie w lustrze. I takiego sygnału nie należy bagatelizować. Aby uniknąć długotrwałych następstw, należy szybko podjąć właściwe leczenie. Szybkie rozpoczęcie leczenia zgryzu otwartego przynosi nie tylko efekty wizualne, ale przede wszystkim zdrowotne. Inaczej leczenie to wygląda u dzieci, inaczej u dorosłych. Powikłania zgryzu otwartego Nieleczona wada zgryzu otwartego spowoduje: nieprawidłowe ułożenie szczęki i żuchwy, problemy z prawidłową wymową, gryzieniem i żuciem, nieestetyczny wygląd twarzy, obniżone napięcie mięśni warg. Sukces w leczeniu tej wady zagwarantuje tylko ścisła współpraca z lekarzem i przestrzeganie wszystkich zaleceń. Wprowadzenie odpowiedniego leczenia należy poprzedzić zdiagnozowaniem rodzaju zgryzu otwartego. Wyróżnia się następujące rodzaje zgryzu otwartego: częściowy przedni, częściowy boczny (jednostronny bądź obustronny), całkowity. Czytaj też: Zgryz krzyżowy - na czym polega? Leczenie zgryzu otwartego to trudny i żmudny proces. Duże znaczenie ma wiek pacjenta i rodzaj wady. Zabiegi ortodontyczne jednak w większości przypadków pozwalają na całkowite wyeliminowanie tej wady zgryzu. Czasem jednak nieunikniony jest zabieg zgryz otwarty może być przyczyną wielu poważnych konsekwencji. Głównie chodzi o wady wymowy i problemy z gryzieniem. W przypadku mocno rozwiniętej tej konkretnej wady zgryzu, gryzienie może stać się niemożliwe. A to z kolei może spowodować duże problemy z połykaniem. Stosowane rodzaje aparatów ortodontycznych dzielimy na: aparaty stałe - średni okres noszenia to 2 lata, aparaty ruchome - nakładane na zęby jak najczęściej, w miarę możliwości. Leczenie zgryzu otwartego u dzieci We wczesnym etapie powstawania tej wady zgryzu to rodzice są już w stanie „zdiagnozować’ swoją pociechę. Zgryz otwarty rozwija się w wieku 5-6 lat. Długie ssanie smoczka bądź kciuka, zbyt szybkie pojawienie się zębów mlecznych powinno zmobilizować do wizyty u specjalisty. Wczesne rozpoczęcie leczenia daje szansę osiągnięcia większych rezultatów. Całkowite wyeliminowanie wady zgryzu otwartego jest zdecydowanie prostsze u maluchów niż u dorosłych. W tym celu stosowane są aparaty ortodontyczne. Do 10 roku życia wskazane są aparaty ruchome. Należy przypilnować dziecko, aby zakładało taki aparat jak najczęściej. Po 10 roku życia stosowane są aparaty stałe. Konieczne jest również wyeliminowanie złych nawyków u dziecka (np. ssanie palca czy wypychanie języka). W przypadku występowania zgryzu otwartego u dzieci, którego podłożem jest przerośnięty język, mogą pojawić się również wady wymowy. Wskazana jest wówczas wizyta u logopedy. Leczenie zgryzu otwartego u dorosłych Leczenie zgryzu otwartego u dorosłych zależy od rodzaju wady. Zgryz otwarty częściowy z reguły leczony jest przy zastosowaniu stałego aparatu ortodontycznego. Po jego ściągnięciu często zakładany jest aparat retencyjny (retainer). Jego zadaniem to utrwalenie efektów leczenia aparatem stałym. Zgryz otwarty całkowity najczęściej wymaga połączenia zabiegu chirurgicznego z leczeniem ortodontycznym. Interwencja chirurgiczna ma na celu właściwe ukształtowanie każdego z dwóch łuków zębowych i ustawienie ich w prawidłowej okluzji (czyli zwarciu). Przeprowadzona operacja ma na celu przywrócenie prawidłowego zgryzu przy zachowaniu proporcji w zarysie twarzy. Czytaj: Choroby przyzębia - przyczyny, objawy, klasyfikacja, leczenie Wady zgryzu u dzieci i dorosłych - rodzaje, klasyfikacja Leczenie kanałowe – na czym polega Przodozgryz – jak leczyć? Czy należy nosić aparat? Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Fot: SeventyFour / Zgryz krzyżowy jest wadą stomatologiczną spowodowaną zachodzeniem zębów dolnych na górne. Jego przyczyną są czynniki genetyczne lub złe nawyki przyjęte we wczesnym dzieciństwie. Do powstania zgryzu krzyżowego predysponuje również stres i zła dieta w okresie ciąży, a także trudny poród. Osoby, u których rozpoznano nieprawidłowości, wymagają leczenia u lekarza ortodonty. Wadę podzielono na rodzaje zależnie od ilości zachodzących na siebie zębów. Może być zatem zgryz krzyżowy całkowity lub częściowy. Przy wadzie całościowej problemem jest całe uzębienie, przy połowicznej z kolei potrzebne jest leczenie tylko kilku wybranych zębów. Niektórzy pacjenci zmagają się ze zgryzem krzyżowym bocznym, który występuje wyłącznie po jednej stronie jamy ustnej lub przednim, gdzie przykryte są całe zęby. Żeby zażegnać problem, w obu przypadkach konieczne jest założenie aparatu ortodontycznego. Co to jest zgryz krzyżowy? Rodzaje wady Zgryz krzyżowy to wada stomatologiczna wymagająca interwencji ortodonty. Jej istota polega na odwróconym zachodzeniu na siebie zębów dolnych oraz górnych. Może ujawnić się w każdym wieku, ale najczęściej spotyka się ją u dzieci. Zgryz krzyżowy dzieli się na kilka rodzajów zależnie od ilości zachodzących na siebie zębów i strony jamy ustnej, na której odkryto nieprawidłowości. Na tej podstawie wyróżnia się: zgryz krzyżowy przedni – zakryciu ulegają wszystkie widoczne przednie zęby. Efektem są kłopoty z jedzeniem i poprawnym mówieniem; zgryz krzyżowy boczny – leczenia wymaga wyłącznie jedna strona uzębienia, po bokach policzków. Jest to tzw. zgryz krzyżowy częściowy, a nie całkowity, jak ma to miejsce w przypadku wady przedniej. Przy takich wadach konieczne jest jak najszybsze podjęcie leczenia, ponieważ chory może mieć kłopoty z przeżuwaniem pokarmów, oddychaniem lub mówieniem. Wada sprzyja również chorobom zębów i przyzębia. Przyczyny powstawania zgryzu krzyżowego Zgryz krzyżowy może się tworzyć już za życia płodowego, ponieważ za jeden z czynników predysponujących do jego powstania uważa się nieprawidłowości w przebiegu ciąży np. złą dietę matki lub stosowanie przez nią używek. Wpływ mogą mieć także infekcje wirusowe lub ciężki poród. Problemy w okresie ciąży nie są jedyną przyczyną powstawania zgryzu krzyżowego. Coraz częściej sprzyjają mu złe nawyki wykształcone we wczesnym dzieciństwie, np.: nieustanne ssanie smoczka, tendencja do ssania kciuka, długotrwałe podawanie dziecku butelki, zgrzytanie zębami w okresie dorastania, brak regularnych wizyt u stomatologa i obecność wielu ubytków, nieprawidłowo założone plomby. Wpływ na powstanie zgryzu krzyżowego mają także wady genetyczne, których pojawienie się jest niezależne od rodziców. Tego typu zburzenia bardzo często współistnieją z innymi wadami np. zgryzem przewieszonym, który jest asymetrią pomiędzy szczęką górną i dolną. O ile osobie z tą wadą można pomóc poprzez terapeutyczne szlifowanie zębów, tak w przypadku zgryzu krzyżowego aparat ortodontyczny jest konieczny. Jakie są objawy zgryzu krzyżowego? U niektórych pacjentów zgryz krzyżowy nie zawsze jest zauważalny, ale wykwalifikowany specjalista będzie w stanie dostrzec kilka detali, które zadecydują o charakterze rozpoznania. Osoby z tą wadą mają często przemieszczone zęby sieczne. Towarzyszy im również nieznaczna asymetria warg. Jest to spowodowane dominacją jednej części uzębienia nad drugą. Jeśli zgryz krzyżowy jest całkowity, jedna z warg może się dodatkowo zapaść. Rozpoznanie zgryzu krzyżowego opiera się na badaniu przedmiotowym, lecz do pełnej diagnozy potrzeba jeszcze zdjęć rentgenowskich, które pokażą ułożenie kości. Ich wykonanie jest niezbędne do rozpoczęcia leczenia. Zgryz krzyżowy – leczenie u dzieci U dziecka ze zgryzem krzyżowym leczenie polega na założeniu aparatu ortodontycznego, którego zadaniem będzie wyrównanie asymetrii pomiędzy szczęką górną i dolną. Można to zrobić dopiero wtedy, gdy dziecko ma wszystkie zęby mleczne. Na wcześniejszym etapie rozwoju leczenie będzie nieefektywne. Dzieciom, które nie ukończyły jeszcze 10 roku życia, proponuje się aparaty ruchome, które na dzień można wyjmować. Kości szczęk są jeszcze w fazie wzrostu, dlatego nie można ich blokować aparatem stałym. Wówczas zakładanie prowadnicy ruchomej na noc to jedyna skuteczna metoda. Stałe aparaty ortodontyczne mogą nosić dzieci po 10 roku życia i osoby dorosłe. Zgryz krzyżowy – leczenie u dorosłych Leczenie wady zgryzu krzyżowego u dorosłych jest nieco bardziej skomplikowane, niż u dzieci. Choremu proponuje się początkowo założenie stałego aparatu ortodontycznego, który pomoże skorygować nieprawidłowości. Jeśli nie będzie on na tyle skuteczny, aby naprawić asymetrię, rozważa się operację na oddziale chirurgii szczękowo-twarzowej. Polega ona na złamaniu kości szczęki i całkowitym oderwaniu jej od czaszki, a następnie ponownym zamontowaniu w prawidłowym położeniu. Kość jest mocowana na stabilne tytanowe śruby. Interwencja chirurga wiąże się z długim okresem rekonwalescencji. Zobacz wideo: Do czego może doprowadzić nieleczona paradontoza? Bibliografia: H. Bielawska-Victorini, I. Doniec-Zawidzka, J. Janiszewska-Olszowska, Zarys Współczesnej Ortodoncji, wyd. 4 uaktualnione, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2015. Krzywe zęby są dla wielu osób ogromnym kompleksem. Nie każdy może się bowiem poszczycić pięknym, równym uzębieniem. Najczęściej problemy z zębami zaczynają się już w dzieciństwie, gdy zęby mleczne wypadną zbyt wcześnie, a zęby stałe zaczną wyrastać w „dziwnych” miejscach, nieregularnie i nierówno. Zęby stłoczone, ułożone nieprawidłowo potrafią zniekształcać rysy twarzy i potęgować wady wymowy. Dowiedz się, skąd się biorą wady zgryzu i dlaczego zęby czasami są krzywe. Krzywe zęby (stłoczenia) i wady zgryzu mogą mieć wiele przyczyn. Zazwyczaj jest to mieszanka czynników środowiskowych i mają ogromny wpływ na zdrowie i wygląd twarzy. Zęby popsute, zaniedbane lub stłoczone stwarzają ogromne problemy. Mogą bowiem powodować ból, uczucie ucisku i zmieniać rysy twarzy. Co ważne, zęby krzywe (stłoczone) uniemożliwiają prawidłowe czyszczenie powierzchni pomiędzy zębami, a nawet powierzchni zębów, które nierzadko przykryte są po prostu innym zębem. To powoduje, że w miarę upływu czasu zaczyna się w tych miejscach rozwijać próchnica i stany chorobowe zębów oraz zgryzu zmieniają wyraźnie wygląd. Szczęka cofnięta lub wysunięta sprawia, że człowiek może wyglądać nienaturalnie (np. nadmiernie wysunięta bródka lub tzw. dwa podbródki). Może powodować wady wymowy, utrudniać jedzenie, picie i oddychanie. Jest również przyczyną ogromnych kompleksów i niskiej samooceny. Wada zgryzu, czy stłoczenie zębów? Wada zgryzu = nieprawidłowa budowa szczęk, która zaburza czynności jamy ustnej. Może powodować trudności w wymowie, jedzeniu i oddychaniu. Stłoczenia zębów = krzywe zęby. Gdy w szczęce nie ma miejsca na zęby, wyrastają one poobracane, w niewłaściwych miejscach i po niewłaściwym katem – „wciskają się” tam, gdzie mogą. Stłoczenia są zaliczane do wad/nieprawidłowości zgryzu. Skąd się biorą krzywe zęby?Zęby mogą się wykrzywiać z wielu powodów. Zasadniczo wyróżnia się stłoczenia pierwotne i stłoczenia wtórne. Pierwsze z nich występują w dzieciństwie, drugie są domeną osób pierwotne występują w dzieciństwie podczas wymiany zębów mlecznych na stałe. Częstym powodem jest zbyt wczesna utrata zębów mlecznych, co sprawia, że zęby stałe nie mają miejsca, by wyrżnąć się w swoim prawidłowym, anatomicznym miejscu, ponieważ zęby sąsiednie najczęściej przesuwają się w wolną lukę po usuniętym powodem stłoczeń pierwotnych jest nieusuwanie zębów mlecznych, gdy jest już na to pora. Gdy ząb mleczny jest zepsuty lub rusza się i trzeba go usunąć, ale z jakiegoś powodu do tego nie dochodzi, ząb stały stara się wyrżnąć w innym, wolnym miejscu. To powoduje, że nowy ząb może pojawić się obok mleczaka, na przykład na wtórne występują u osób dorosłych, którzy mają zęby stałe. Podstawowym, najczęściej spotykanym problemem są ósemki, które napierając na pozostałe zęby w łuku i rozpychając sobie miejsce, powodują stłoczenia, bo zmuszają inne zęby do przesuwania się. Wyrzynające się ósemki mogą również powodować stany zapalne kości, ubytki erozyjne oraz powodem stłoczenia wtórnego jest utrata zęba. Gdy jednego z zębów zaczyna brakować, ząb z łuku przeciwnego – ze szczęki, przy braku antagonisty zaczyna wysuwać się poza płaszczyznę zgryzu i migrować w stronę pustej luki (objaw Godona). Aby temu zapobiec, należy od razu po utracie zęba wykonać most lub implant i „zakryć” puste zwrócić uwagę na to, że stłoczenia wtórne pojawiają się także u osób, które po zakończeniu leczenia ortodontycznego nie nosiły aparatów retencyjnych. Brak ciągłości leczenia powoduje, że zęby będą dążyć do powrotu na poprzednie zębów są jedną z najczęściej występujących nieprawidłowości zgryzu. Stłoczenia, nazywane potocznie krzywymi zębami, charakteryzują się zmianami położenia zębów i ich wyrzynaniem poza łukiem zgryzu zależą od wielu czynników. Wiele z nich można wyeliminować już w dzieciństwie, by zapobiec rozwojowi wady. Regularne wizyty u stomatologa gwarantują, że pewne nieprawidłowości zostaną szybciej rozpoznane. Na wczesnym etapie możliwe jest także szybsze i skuteczniejsze leczenie. Osoby dorosłe, które zmagają się z wadami zgryzu, muszą najczęściej leczyć się przed długi czas, nie zawsze z doskonałym skutkiem. Co wpływa na nieprawidłowy rozwój zgryzu? Oddychanie przez usta występuje zazwyczaj u dzieci, które z jakiegoś powodu mają zablokowane drogi oddechowe (alergia, zapalenie zatok, przerośnięte małżowiny nosowe, skrzywiona przegroda nosowa). Nieleczony problem może prowadzić do wady zgryzu – zwężenia szczęki. Nieprawidłowa pozycja i praca języka jest ważnym czynnikiem, który wpływa na kształtowanie się wad zgryzu. Prawidłowo koniuszek i grzbiet języka powinien wywierać nacisk na podniebienie, bo wtedy ma on możliwość aktywowania wszystkich mięśni z nim połączonych. Jeśli natomiast język ułożony jest wadliwie, to buzia dziecka się rozchyla i język spoczywa na dnie jamy ustnej. Prawidłowej pozycji języka przeszkadza skrócone wędzidełko podjęzykowe i zwężony łuk zębowy szczęki. Pozycja warg, a zasadzie sytuacja, gdy wargi nie stykają się ze sobą w spoczynku, wpływa na kształtowanie się wad zgryzu. Wiąże się to ze słabą siłą i napięciem mięśni otaczających usta (czyli mięśnia okrężnego ust). Wadliwa funkcja połykania to zaburzenie fizjologicznej czynności, które objawia się tym, że w czasie połykania język układa się między zębami zamiast na podniebieniu. W akcie połykania biorą dodatkowo udział mięśnie policzków i bródki, które wywierają w tym momencie nacisk na kości twarzy, co widoczne jest po charakterystycznym grymasie. Ta nieprawidłowość również przyczynia się do powstawania wad zgryzu. Szkodliwe nawyki, takie jak ssanie kciuka lub zbyt długie i zbyt częste korzystanie ze smoczka lub butelki ze smoczkiem, mogą zaburzać rozwój zgryzu. Próchnica wieku dziecięcego prowadzi często do przedwczesnej utraty zębów mlecznych i z tego powodu jest jedną z częstszych przyczyn rozwoju wady zgryzu. Utrata zęba skutkuje migracją zębów sąsiadujących do powstałej luki. Może to powodować, że nie zostanie wiele miejsca dla wyżynającego się zęba stałego i ten zostanie zatrzymany w kości lub pojawi się poza łukiem. Jeśli na początkowym etapie rozwoju dziecka pewne nieprawidłowości nie zostaną rozpoznane lub zostaną zlekceważone, mogą rozwinąć się wady zgryzu. Jakie są wady zgryzu? Zgryz krzyżowy przedni występuje często u dzieci chrapiących. Objawia się tym, że przednie zęby górne nie zachodzą na dolne (lub odwrotnie, dolne zachodzą na górne). Zgryz krzyżowy boczny wynika z niedorozwoju w kierunku poprzecznym szczęki i występuje częściej u osób oddychających przez usta. Występuje wtedy, gdy zęby boczne tylne (górne) nie nachodzą na dolne. Tyłozgryz to częsta przypadłość u osób oddychających przez usta. Występuje wtedy, gdy dolny łuk zębowy jest umiejscowiony z tyłu w stosunku do łuku górnego. Przeciwieństwem jest przodozgryz. Zgryz otwarty jest domeną dzieci, które mają tendencję na przykład do ssania kciuka. Można go poznać po tym, że zęby przednie nie stykają się ze sobą. Kto powinien nosić aparat ortodontyczny?Leczenie ortodontyczne przeznaczone jest zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Każdy, kto zauważy u siebie jedną z wymienionych wcześniej wad zgryzu lub cierpi z powodu stłoczenia zębów, może zdecydować się na leczenie aparatem ortodontycznym. O tym, jak dokładnie powinno wyglądać leczenie i ile będzie trwać, decyduje obecnie aparaty ortodontyczne stwarzają możliwość bardziej „kameralnego” leczenia. Oprócz klasycznych aparatów metalowych pacjenci mogą wybrać aparaty przezroczyste, a nawet zakładane od wewnętrznej strony zębów. Źródło:

zgryz krzyżowy boczny u dorosłych